Ενα έργο με κορυφαίους της υποκριτικής τέχνης
Έλλη Λαμπέτη και Μάνος Κατράκης
αποτέλεσαν τους μεγάλους ρολίστες της μέσης τριακονταετιας του 20ου αιώνα στην Ελλάδα.
Ποιός μπορεί να ξεχάσει τις εκπληκτικές αναγνώσεις τους σε κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας με την ανεπανάληπτη και ιδιαίτερη φωνή τους
Κάποτε, αυτές οι δύο σπουδαίες προσωπικότητες συναντήθηκαν στην ελληνική σκηνή σε ένα εκπληκτικό θεατρικό έργο… Οι ερμηνείες τους ήταν μοναδικές…
Πρόκειται για τη “Φθινοπωρινή Ιστορία” του Αλεξέι Αρμπούζωφ, ένα έργο-ύμνο στην στην αγάπη για τις απλές χαρές της ζωής που μας δίνονται απλόχερα όταν έχουμε δίπλα μας όταν επιλέγουμε να τη μοιραστούμε με ένα σωστό σύντροφο.
H ιστορία του περιστρέφεται γύρω από το -ίσως- πιο κρίσιμο ζήτημα της εποχής μας. Ποιό; Tην έλλειψη εμπιστοσύνης, συντροφικότητας και αληθινής, ουσιαστικής αγάπης. Ήρωές του δύο άνθρωποι που μπορεί να έχουν ζήσει πολλές εμπειρίες στη ζωή τους, ωστόσο είναι ιδιαίτερα μοναχικοί…
Ο Ροντιόν είναι ένας άντρας σοβαρός, τυπικός αλλά και οξύθυμος. Έχει χάσει τη γυναίκα του σε δυστύχημα και από τότε έχει επιλέξει να ζει μόνος του, έχοντας αφοσιωθέι στην ομαλή λειτουργία του θεραπευτηρίου στο οποίο είναι αρχίατρος.
Η Λίντια είναι μια πρώην αρτίστα, ευχάριστη κι εξωστρεφής. Λατρεύει να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής της παραβαίνοντας έτσι όλους τους κανόνες του θεραπευτηρίου.
`Ερχεται, λοιπόν, η όμορφη στιγμή που συναντώνται τυχαία… Ξεκινούν με μια οριακά κωμική σύγκρουση, υποβόσκει όμως μια περίεργη χημεία που τους ενώνει… Οι διάλογοί τους είναι συνεχείς, κάνοντας αναδρομές στο παρελθόν… Καταφέρνουν τελικά να φτάσουν στο σημείο όπου δημιουργούν γέφυρες μεταξύ τους…
Τότε ανακαλύπτουν κάτι σπουδαίο… Και οι δύο έχουν την ίδια ανάγκη για ουσιαστική επικοινωνία, διατηρώντας όμως τόσο τη μοναδικότητα όσο και τη διαφορετικότητά τους μέσα στη σχέση. Μια ανάγκη, άλλωστε, που κάθε άνθρωπος έχει… Να αγαπήσει και να αγαπηθεί…
Ο συγγραφέας Μανόλης Τσακίρης, σε άρθρο του για τον Μάνο Κατράκη, αναφέρει για τη σπουδαία θεατρική παράσταση…
“…Μας μίλησε για τη “Φθινοπωρινή Ιστορία” του Αρμπούζωφ, που έπαιξε με την Έλλη Λαμπέτη. Η ερμηνεία της καρδιακής προσβολής που απαιτούσε ο ρόλος του, τον κούραζε τόσο πολύ, που ένιωθε πως κάθε βράδυ θα πέθαινε πραγματικά.
Η άλλη υπέροχη σκηνή, στο ίδιο έργο, ήταν όταν ο Μάνος βρισκόταν με τη μοναδική Έλλη Λαμπέτη στο νεκροταφείο. Πάνω στο μνήμα της γυναίκας του υπήρχε κάθε μέρα ένα ολόφρεσκο τριαντάφυλλο. Η Λαμπέτη έσκυβε να το αγγίξει και ο Μάνος, μ’ εκείνη τη βαθιά, μοναδική φωνή του, της έλεγε:
“Μην αγγίζετε, παρακαλώ, αυτό το λουλούδι”.
Πηγή διαδίκτυο
Επιμέλεια επεξεργασία Κατερίνα Σταμου Π.
Add Comment