Αόρατη κλωστή.
Εκεί.
Στο μέτρημα των αστεριών, μ’ ακούμπησε μιά φλόγα που τρεμόσβηνε..
Μακριά στο στερέωμα του κόσμου
Αόρατη κλωστή συνδέθηκε μαζί σου
Και το φεγγάρι πιο κοντά άπλωνε τις σκέψεις του ναζιάρικα παίζοντας
Έτσι μακριά στου απείρου το παιδικό παραμύθι.
Όλα τα φωτάκια του ουρανού στέλναν
Χαρούμενα μηνύματα αναβοσβήνοντας τα φαναράκια τους.
Τι τρελό παιχνίδι..
και συ ανάμεσα στους φίλους χαιρόσουν
Και στείλανε σκοινιά γερά να με πάρουν επάνω εκεί ψηλά να σμίξουμε στου σύμπαντος το ατέλειωτο
Από τη συλλογή μου: Είμαστε όλοι ένα παραμύθι
ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΣΤΑΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥΔΗ
Μία γλυκιά
Καλημέρα
Κι ήρθαν οι σιωπές και λύθηκαν
Και τα λόγια βγήκαν μόνα τους
ρούχα ασπροκάθαρα σε ποταμού πέτρα πλυμένα.
Λόγια ευλογημένα, καρδιάς απόθεμα, σε σεντούκι σφραγισμένα
Λόγια που μόνο ποιητή η πένα γράφει.
Ήχος από τρίσβαθα πληγής επουλωμένης.
Καμπάνας κάλεσμα
Ξωκκλήσι της απόλυτης γαλήνης σμίγεις την μελωδία σου με της φύσης την πρωινή ανάσα
Στου πρωϊνού όρθρου την λειτουργιά
Από την συλλογή μου: Όταν χαράζει η μέρα
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΜΟΥ
Add Comment