Περιγράφοντας την Ελλάδα πριν μερικά χρόνια
Και λίγες σκηνές της ζωής των Ελλήνων στις δεκαετίες του 50 και 60
Οι Έλληνες μετά το τέλος του εμφυλίου μαζεύοντας τις πληγές τους, προσπάθησαν να οργανώσουν την ζωή τους.
Ο αγώνας επιβίωσης της οικογένειας ήταν το σημαντικότερο μέλημα.
“Για ένα πιάτο φαϊ και ένα κεραμίδι”
” Πάση θυσία” το μεροκάματο έπρεπε να εξασφαλισθεί.
Στα γνωστά στέκια των πόλεων περίμεναν τους εργολάβους η τους ιδιώτες, για ένα μεροκάματο με σκληρή διαπραγμάτευση.
Οι γέροντες οι ανειδίκευτοι και τα παιδιά, δουλειές του ποδαριού…
Ενα κασελάκι κρεμασμένο στον λαιμό , με ότι μπορείς να φανταστείς, σπίρτα, ξυραφάκια, Τσατσάρες, πιαστράκια, κουλούρια και παστέλια.. Το εμπόρευμα στους δρόμους από το πρωί μέχρι το βράδυ…
” Γράφτα”
Τα τεφτέρια του μπακάλη του μανάβη, του φούρναρη του γυρολόγου περίμεναν την εξώφληση των λογαριασμών..
- για
1 οκά φακές, 1οκά αλεύρι, 2οκάδες καλαμπόκι.. να φάνε και τα ζωντανά στο κοτέτσι..
-Ενάμιση πήχη τσιτι για την ρόμπα της γιαγιάς.. Δρόμοι με λασπόνερα, ρεύμα είχαν 1/3 των κατοίκων των πόλεων, νερό από τις βρύσες στις συνοικίες σε κάθε γωνία και νερό πόσιμο από τον νερουλά που για μιά δραχμή γέμιζε την στάμνα.
Αν προσθέσουμε και την αθρόα προσέλευση των ανθρώπων της επαρχίας για ένα όνειρο.. Ενα θυρωρείο και ένα δυαράκι σε κάποιο υπόγειο της νεόδμητης
πολυκατοικίας,.. τάξιμο από κάποιο πολιτικό.. για λόγους γνωστούς.
Η εσωτερική μετανάστευση δημιούργησε την αύξηση του πληθυσμού των μεγαλουπόλεων, χωρίς ωστόσο τις απαραίτητες υποδομές.
Αυτή ήταν με λίγα λόγια η εικόνα της χώρας μας στις αρχές του 50 και 60.
Χωρίς να κάνουμε λόγο της εξωτερικής μετανάστευσης και των παιδιών που εστάλησαν για υιοθεσία κυρίως Αμερική και Αυστραλία.
Κατερίνα Σταμου
Add Comment