Ιστορία της απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού
Η ιστορία της απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (MRI) περιλαμβάνει το έργο πολλών ερευνητών που συνέβαλαν στην ανακάλυψη του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) και περιέγραψαν την υποκείμενη φυσική της απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού, ξεκινώντας από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού ανακαλύφθηκε από τον Paul C. Lauterbur, ο οποίος ανέπτυξε έναν μηχανισμό για την κωδικοποίηση χωρικών πληροφοριών σε ένα σήμα NMR με τη χρήση κλίσεων μαγνητικού πεδίου τον Σεπτέμβριο του 1971- δημοσίευσε τη θεωρία που τον διέπει τον Μάρτιο του 1973. Οι παράγοντες που οδηγούν στην αντίθεση της εικόνας (διαφορές στις τιμές του χρόνου χαλάρωσης των ιστών) είχαν περιγραφεί σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα από τους γιατρούς και επιστήμονες Erik Odeblad και Gunnar Lindström. Μεταξύ πολλών άλλων ερευνητών στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τη δεκαετία του 1980, ο Peter Mansfield τελειοποίησε περαιτέρω τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην απόκτηση και την επεξεργασία εικόνων μαγνητικής τομογραφίας, και το 2003 αυτός και ο Lauterbur τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής για τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της μαγνητικής τομογραφίας. Οι πρώτοι κλινικοί σαρωτές μαγνητικής τομογραφίας εγκαταστάθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και ακολούθησε σημαντική ανάπτυξη της τεχνολογίας κατά τις δεκαετίες που ακολούθησαν, με αποτέλεσμα την ευρεία χρήση της στην ιατρική σήμερα.
Πηγή Wikipedia
Επιμέλεια
Κατερίνα Σταμου Παντούδη
Add Comment